Volg je hart, want dat klopt
Volg je hart want dat klopt. Jaja…Je hart volgen in crisistijden…
“Wat is wijsheid?” Goh, dat zullen velen zich afgevraagd hebben dit jaar. En nog steeds. Maar eigenlijk is het zo simpel; volg je hart, want dat klopt. Makkelijker gezegd dan gedaan hè?
Zoals jullie wellicht gemerkt hebben was het van mijn kant op mijn blogs ook even een tijdje stil. Even niet achter die computer [ok…soms wel], maar “gewoon” thuis op mijn vrije dagen. De zomervakantie gevierd met de kindjes. Leven in het “echt”.
Na een maanden lange storm in het hoofd van passen, meten en rekenen in het kader van “hoe nu verder zonder werk?” En samen met half Nederland een sloot sollicitaties uitgestuurd te hebben, vond ik dat dat wel even mocht.
Je kunt maar zoveel doen en wat niet binnen je macht ligt…daar doe je verdomt weinig aan kwam ik achter. Dus waarom niet even de teugels laten vieren? Rustig aan doen [was best een uitdaging voor een chao’tje als moi].
De boog kan niet altijd gespannen staan wordt mij vaker gezegd. Dank voor zij die mij daar dan weer even aan helpen herinneren, wanneer ik het zo nu en dan [lees: met enige regelmaat] weer eens in mijn hoofd haal om een jaarplan in een dag te willen proppen.
VAKANTIE
Met het vakantie gevoel in eigen land was het afgelopen zomer op zijn West-Fries gezegd heerlijk “koetelen” buiten in de achtertuin. De chaos in het hoofd laten landen. Alle nieuwe ideeën rustig de revue laten passeren.
Op de tuinbank geploft onder het schaduwdoek. Starend naar woorden en regels in een boek, waar ik tot nu toe nog niets van in mij op heb kunnen nemen, dwaalden mijn gedachten weer af; wat wil ik nou eigenlijk? Wat moet ik nou eigenlijk doen?
Ja… dat wist ik wel. Maar goed, dat gaat nu eventjes niet. Dat ligt plat. Maar wat nog meer? Waar ligt je hart verder nog meer? Wat wil je doen? Vroeg ik mij continue af in deze situatie.
Ik ben geen mens met maar 1 passie. Jammergenoeg. Want goh, het zou toch een stuk rustiger zijn als je je gewoon kunt focussen op 1 ding. Jaloers op zij die dat wel hebben. Maar nee, helaas. Vaak geprobeerd. Het moet in je persoontje zitten. Wel ben ik blij dat, naarmate ik ouder wordt, steeds beter weet te filteren wat ik niet leuk vind. Wat ik heb uitgeprobeerd en kan wegstrepen, en wat juist steeds weer terugkomt [wijsheid komt dus echt met de jaren??].
Ga ik weer naar school? Ga ik een cursus doen? Ga ik oppakken waar ik al voor heb geleerd? Ga ik gewoon iets heel anders doen?
Wist ik veel. Tot anderhalf jaar geleden had ik nog geen idee. Behalve: ik wil zingen, optreden, muziek maken en daar ga ik voor! En dat lukte. Daar was en ben ik trots op. Want ik heb het jarenlang voor me uitgeschoven onder het mom: wat als het niet lukt? Dan is hetgeen je het allerliefste doet mislukt? Ik bleef liever in het ongewisse dan dat ik het antwoord moest weten.
“Wat als er iets gebeurt? De culturele sector is toch wel als eerste aan de beurt…Maar ja zo blijft het. Zo is er altijd wel een reden om iets niet te doen en het gaat nu al een hele tijd goed in de muziekbranche. Collega’s die het super druk hebben. Alles is leuk en mijn eigen agenda is ook het pure bewijs dat het druk genoeg is om volledig voor de muziek te gaan.
Dus we gaan ervoor. 2020 wordt gewoon mijn jaar. Het moet nu wel heel gek lopen dat alles zo weggevaagd wordt.
Met een volle agenda voor dit jaar had ik mezelf bewezen dat het kon; leven van de muziek!”
Daarbij kon ik mijn andere passie met freelance opdrachten invullen: Schrijven. Online content schrijven voor diverse opdrachtgevers. Bedrijven helpen voor een betere vindbaarheid online. Dat in combinatie met mijn eigen blogs waar ik mijn verhalen graag deel met jullie.
Maar natuurlijk wilde ik meer. Ik had gehoopt dat ik nu rust had. Die rust was er, maar overdag zocht ik naar meer invulling. Niet dat ik thuis niets te doen had want er is genoeg. Maar buitenshuis bezig zijn. Op een andere manier creatief. Als de kindjes op school zitten.
KAPPER
De laatste jaren komt het kappersvak steeds weer bij mij terug. Ja, ook ik was ooit dat meisje dat op haar 16e naar Amsterdam ging met de trein, met een hutkoffer vol onthoofde kapperskoppen en nodige toebehoren. Drie jaar lang gezeuld met modellen om te oefenen oefenen oefenen en examens af te leggen en uiteindelijk een all-round diploma in de zak. Het blijft een mooi vak. En lang heb ik eromheen gedraaid. Tot afgelopen januari, waar ik het thuisfront zei: ik ga het kappersvak weer oppakken. Mijn lieftallige optredens zijn toch altijd ’s avonds. Soms heb ik heel veel optredens achter elkaar, gevolgd door een aantal dagen of een hele week rust. Waarom dan niet lekker overdag nog een ander vak uitoefenen wat ik altijd zo graag heb gedaan?
Eerst wat andere opdrachten afmaken waar ik nog druk mee was. Eind maart zou ik weer beginnen en de schaar oppakken.
Nou… niet dus….. wie had kunnen bedenken dat er dus nog WEL iets om de hoek stond om de wereld op zijn kop te zetten???
Jemig mina zeg. Na 20 jaar wikken en wegen om echt mijn beroep als muzikant uit te oefenen, bang om het risico te nemen, zette ik die stap…. en precies in het zelfde jaar komt er iets wat ondenkbaar is voor de wereld. Ja hoor….. zie… ik had het dus beter niet kunnen doen. Dit is een teken, was mijn eerste reactie al kijkend naar boven door de wolken heen, zoekende of ik ergens een blik kon vinden van iets of iemand die afwijzend naar beneden zou kijken. Maar ik kon hem niet vinden. Tuurlijk niet, muts. Er is nogal een wereld probleem en toevallig ben jij hierin, net als duizenden, miljoenen andere mensen, even flink de klos.
Gadver de gadver en een dikke vette ‘Shit”. Maar goed. Alles voor het grotere geheel: het redden van de mens en de wereld. Gezondheid voor alles. Die corona coupes komen later wel. Er gaan mensen dood, op verschrikkelijke wijze. Ondenkbaar, onmenselijk en uiterst gemeen.
Maar goed, er moest wel brood op de plank. En met een eigen bedrijf in de muziek kan ik namens alle muzikanten en artiesten in dit vak spreken: dat gaat dus niet. Net als de horeca en vele andere ondernemers die maanden lang moesten sluiten of nog steeds gesloten zijn.
Dus dan gaan we maar solliciteren. Op de automatische piloot en in de “hoppa-niet-nadenken-maar-aanpakken-die-handel-modus” ging deze mama aan de slag. En zo verviel ik snel in het doen van dingen omdat het “moet”, maar wat niet [meer] bij mij past.
Dan is het weliswaar weer de mazzel dat ik zoveel dingen leuk vind. Want zo is de keuze ook wat breder om op te richten. Daarentegen juist ook weer die grote valkuil waar ik al zo vaak in geflikkerd ben; in 7 sloten tegelijk gaan lopen uit paniek, onmacht en bezorgdheid [controlfreak? Neh joh, hoe kóm je erbij?]
VOLG JE HART
Het volgen van je eigen hart, je eigen wensen is in 2020 best lastig.
Of valt dat wel mee achteraf?
Wordt ons juist niet nu de kans gegeven om te doen wat je lief is? Want als we niet anders kunnen, als het dan toch niet meer uitmaakt…. Doe dan gewoon waar je hart ligt.
Wat je altijd nog wilde doen kan nu ineens. Of van baan veranderen. Die stap kan je nu veel sneller maken, of heb je inmiddels al gedaan. Omdat we ook leren dat je er bij je werkgever ook zomaar uit kunt liggen. Wat zo’n bedrijf ook niet expres doet natuurlijk. Maar alles is maar wat het is. En het leven is kort
Dus volg je hart, want dat klopt. Als we dan toch niet weten waar het schip strand, waarom niet?
Daarin hebben we niet altijd de keuze en is makkelijker gezegd dan gedaan. Want de baan van je dromen kan financieel veel meer onzekerheid geven t.o.v. je huidige werkplek. I get it. Been there, done that.
Maar weegt dat op tegen geluk? Jouw geluk? Jouw “lekker in je velletje zitten”? Jouw “blij zijn”?
Nope, trust me. Wederom “been there, done that”. Uiteindelijk willen we allemaal doen wat ons blij en gelukkig maakt. Dat je alles dan veel langer volhoud. Gelukkiger maakt. Maar goed, dat dak boven je hoofd moet wel kunnen blijven hangen om droog te blijven. Daar wordt je ook wel weer gelukkig van.
Toch is er in een tijd van stilte ruimte om dingen te overdenken. Je leven te overdenken. Of jezelf nu verplicht sneller voor de leeuwen te gooien; ik heb nu niets te verliezen dus ik ga ervoor. Iets waar je anders misschien nog wel een paar kaar over moest nadenken. Of er juist achter komen wat je niet wilt. Hoe lekker is het als je een soort “epiffany” hebt en weet; ok, dit is leuk…maar niet voor mij. Of past niet bij mij of whatever. Wegstrepen is ook weer onderdeel van ontdekken. Ruimt lekker op in het hoofd.
De stap om mezelf voor de leeuwen te gooien vorig jaar door de muziek in te gaan bezorgde mij persoonlijk heel veel bevestigingen en rust.
Ondanks dat het nu dit jaar niet is wat het zou moeten zijn. Dat komt hopelijk ooit wel weer terug. Op zijn tijd.
Na een maandenlange zoektocht die Corona mij en velen met mij op had gelegd om verplicht andere wegen in te slaan, ben ik erachter dat wát ik deed, ik nog steeds het allerliefste doe, het allerbeste in functioneer en daardoor het gelukkigst ben in persoon, vrouw, vriendin, zus, dochter en ook als mama.
Hoe heerlijk is dat. Spontaan vliegt Mary Poppins met haar “supercalifragilisticexpialidocious” door mijn hoofd voorbij, nu ik het hier zo over heb. Want zo’n blij gevoel is het namelijk!
De muziek hou ik vertrouwen in. Dat komt terug. Want zonder muziek leven is onmogelijk voor de mens. En de bruiloften, kermissen en partijen die volop voor 2021 zijn binnen gekomen bewijzen dat maar al te goed.
Mijn schrijf opdrachten voor diverse opdrachtgevers waar ik helemaal op los kan gaan, én het mooie en gezellige vak als kapper uitoefenen en beheersen. Hoe leuk!
Je vind mij bij Kapsalon Perron 15 in Hoogkarspel [bij het treinstation dus] Je kunt er niet omheen! Maar ook als thuiskapper, volg mij op: Het Kappershuis Medemblik op Instagram.
Verder houd ik jullie natuurlijk weer op de hoogte met mijn [nooit zo korte] blogs op deze site en komen er deze maand weer een paar nieuwe opnames online op mijn YouTube kanaal.
En voor een ieder die met twijfels loopt, ik zeg het nogmaals:
Volg je hart, want dat klopt.
Tot snel! Liefs, X