De kerstdagen zijn aangebroken. Tijd voor gezelligheid, sfeer, nog meer lampjes, lekker eten, een wijntje erbij. Het klinkt altijd allemaal zo lekker relaxed. Zo hoort het ook te zijn. Maar ik moet altijd lachen hoe de aanloop in de week voor kerst voor velen gaat. Want de week voor kerst…is die bij jou zo relaxed?

Feit is: de meeste mensen zijn in deze week gewoon nog aan het werk. En net als vorig jaar is ook dit jaar wat chaotischer, omdat de kinderen thuis zijn van school en er heel veel thuiswerkers zijn momenteel. Een geheel ontregelde wereld. En dat terwijl de week voor kerst ook zonder tante Corona al behoorlijk hectisch en ontregeld is. 

Elk jaar zeg ik tegen mezelf: volgend jaar ga ik het anders doen. Volgend jaar zorg ik dat ik de kerstkaarten in oktober of november al geschreven heb (lekker spontaan vind je niet?) of gewoon een jaar even helemaal geen kerstkaarten zeg ik dan voor de grap. Scheelt ook een hoop drukte. Maar geen kerstkaarten is bij mij geen optie. Als ik daar eenmaal aan begin weet ik dat ik mee ga doen aan het onpersoonlijke. En het is tegenwoordig allemaal al zo onpersoonlijk via die digitale snelweg. En hoe leuk is het om kerstkaartjes in de brievenbus te ontvangen. Toch wel gezellig he. 

En ja, voor de milieuactivisten onder ons, ik weet het. Ik ben namelijk ook van het milieu, een fanatieke scheider van afval en ik denk er het hele jaar heel goed om. Kerstkaartjes belanden bij het oud papier. Ook dat weet ik. Kost weer bomen enzo. Ik hoop maar dat alles van gerecycled papier wordt gemaakt, of in ieder geval deze kaartjes dan een volgend leven krijgen. Maar kerstkaartjes blijf ik doen.

Ook zeg ik elk jaar dat ik op tijd begin met de kadootjes. Dat is dit jaar wel gelukt. In september en november alles in huis. Maar ja… dan moet ik niet wachten tot de week voor kerst met inpakken. Gevolg: gisteren alsnog hals over kop ingepakt tussen de bedrijven door. Dan nog niet eens te beginnen over het feit dat ik niet meer wist waar ik die kadootjes destijds had verstopt. Dat is dus weer het probleem van vroeg de kerstkadootjes aanschaffen.

Vorige week heel veel boodschappen al gedaan, met als doel om de week voor kerst de stad niet meer in de hoeven. Dacht ik…Maar ’s avonds gaan die radertjes werken. Ook weer een nadeel van alles op tijd in huis hebben. Dan heb je tijd over om nog meer te bedenken. Dus eigenlijk is dat op tijd alles voor elkaar hebben helemaal niet handig. Het voegt niets toe want die gaten worden opgevuld met nieuwe ideeën. En dus ook nieuwe aankopen = meer geld uitgeven. Voor mijn knip dus helemaal niet handig. Wel voor de lokale ondernemer. En zij hebben het in deze tijd ook hard nodig. Dus ik zie het maar als ‘goed bezig’ zijn van mezelf dit jaar op dat vlak.

Maar goed, zo ben ik dus in deze week voor kerst nog elke dag aan het shoppen geweest. Supermarkt bezoekjes voor nog wat extra’s voor het kerstdiner, nog wat extra verzinsels voor kadootjes. Elke dag in die stad. Mondkap op en gaan. Rijen dik buiten bij de lokale drogisterijen. Want ja…elke klant een winkelmand. En als de winkelmandjes op zijn…RIJ! 

Nu hoor ik je denken: dan koop je toch online? Nou, dat stel ik zo lang mogelijk uit. Ik shop genoeg online. Maar eerst kijk ik altijd bij de lokale ondernemers hier in de stad. Hebben zij het niet, dan kijk ik online. We moeten elkaar toch helpen? En buiten dat, de week voor kerst nog online shoppen zag ik niet zo zitten met de overbelaste postorder bedrijven. Geen garantie of het voor de kerst aan zou komen. 

Alles gisteren in huis. Kindjes waren weg. Dus ik had de kans om alles op mijn gemak in te pakken. De keuken en eettafel lagen vol met rollen kerstpapier, plakband, scharen, pennen, naamstickers en natuurlijk de kadootjes. Van huis uit heb ik meegekregen om met kerst altijd wat kleine kadootjes te doen. Dus traditie getrouw zetten wij dat hier ook voort. Met sint hebben ze immers ook al genoeg gehad en wat geef je ze tegenwoordig nog?

Klei, schetsboeken, stiften, nieuwe broodtrommeltjes en pyjama’s. Zie het als de jaarlijkse nieuwe inventaris voor de kids. Kunnen we er weer een tijdje tegenaan. Natuurlijk ook een superhelden poppetje en wat lego, die ontbreken zeker niet.

Alles ingepakt en klaar. Vanavond als ze in hun bedje liggen, ver in dromenland hoeft er niets meer gedaan te worden, behalve de kadootjes van mijn geheime verstop plek weg te halen en onder de boom te leggen.

Het ziet er altijd zóóóóó leuk en gezellig uit. Het liefst kijk ik eerst een paar dagen naar dat sfeervolle plaatje bij de kerstboom. Maar dan moet ik weer terug komen op onze jongens….dat gaat met die leeftijd echt nog niet. Dan hadden we vroegtijdig kerst gevierd vrees ik, met alle kadootjes reeds uitgepakt. En zo heeft elke leeftijd wat. Want lange tijd naar een boom kijken, voorzien van kerstkadootjes, die tijd komt nog wel. Maar nu zijn ze nog lekker klein en doen we het op deze manier. 

Vandaag de laatste werkdag. Hopelijk kom ik er nog aan toe om met manlief mijn opname van vorige week af te mixen. Ook weer zo’n actie in de week voor kerst. Dit keer geen kerstnummer. Door de lockdown en de onverwachte hectiek is dat er niet van gekomen. Maar wel net voor die tijd een ander nummer opgenomen. Een belangrijk nummer voor mij, je hoort hem zo snel mogelijk. Maar eerst ga ik hem delen met de mensen voor wie ik hem heb opgenomen. 

Mijn laatste schrijfopdrachten maak ik af voor vandaag, dan mag ik kerstvakantie vieren. 

NATUURLIJK nog wel even de winkel in. Want in een jurk zonder panty eronder (Lees: melkflesbenen) kerstavond vieren… dat is natuurlijk geen optie. 😉

En dan om 17:00 uur…doe ik niks meer, gaan we de kerstsfeer in. Relaxed (zou het?) Glas wijn erbij en zeg ik: 

Hele fijne mooie en gezellige kerstdagen allemaal lieve mensen.
Maak er iets moois van met degene met wie je het mag en kunt delen. 
Proost! Op jullie! 

Liefs voor jullie allemaal.
X

Het is kersttijd! Sinterklaas is voorbij en de aanloop naar kerst was direct merkbaar. Alhoewel, laten we allemaal wel even heel eerlijk zijn, de kerstversiering was bij velen onder ons al alom aanwezig toen de Sint net zijn anker had uitgegooid in Nederland. Net als vorig jaar maken we het klaarblijkelijk allemaal veel eerder en extra sfeervol met kerstversiering in en om huis. We mogen minder buiten de deur dus dan maar geld uitgeven aan de versiering die de decembermaand met zich meebrengt. 

Losgeslagen kerstmuts

Nu moet ik toegeven dat ik ook zo’n kerstmuts🧑🏻‍🎄 ben die helemaal losgaat in deze tijd van het jaar. Het is zó leuk! Het is kersttijd! Kerstkransen, kaarsjes, lichtjes en een sfeervolle kerstboom die elk jaar steeds meer Amerikaanse vormen begint aan te nemen. Het hele huis eigenlijk wel.

Ik hou ervan. Vroeger al. Die heerlijke kneuterige zoete kerstfilms. Al die prachtig versierde en verlichtte huizen. Super gezellig!

En dan heb ik het nog niet eens over mijn leuke opdrachten in de decembermaand. Want blogs schrijven en muziek maken is al het leukste wat er is om te doen, maar rond kerst vraagt het die extra gezellige creativiteit. ‘The real Christmas Spirit!’ Kerstliedjes instuderen en tijdens optredens laten horen. Op bruiloften en woonkamer/luister concerten. Mooie kerst verhalen schrijven. Dat is toch écht geen straf kan ik je vertellen. 😋

In de rij bij het tuincentrum! 

Nu is het tuincentrum bij ons sowieso al een landelijk begrip waar vanaf november letterlijk hele busladingen vanuit het hele land naartoe afreizen om de kerstshow te bekijken. Nederland mag dan wel klein zijn, maar toch wel groot genoeg voor meerdere tuincentra met zulke kerstshows als wij hier in het tuincentrum gewend zijn. Maar kennelijk toch niet.

Nou goed, daar woon ik dus vlakbij. Voor ons is het heel normaal om daar dus een paar keer per jaar lekker te struinen. En rond deze tijd wat vaker. Het weekend zoek ik dan niet op want het is echt over de hoofden lopen. Veel te druk. Wat moet je er doen denk ik dan. Dus lekker doordeweeks. Ideaal. 

Gezellig met moeders of mijn kids mee en in eigen tempo sjokken we er doorheen. Kost je zeker drie uur van je leven, maar dan heb je ook wat (Lees; een kar vol met spullen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt). Maar het is wel heel gezellig en die spulletjes zijn echt heel mooi!

Kerstaankopen en koopjes

Elk jaar beloof ik mijn man dat ik nu écht klaar ben en volgend jaar niets ga halen, want ‘ik zou niet weten wat ik nog moet kopen’. Maar dat weten we wel hoor! Sterker nog, er staat al een lijstje klaar in mijn telefoon voor volgend jaar. Maar soms moet je niet alles vertellen he. 🤫

Afstormen op de kortingsacties na de kerstdagen. Ze zeggen dat het veel scheelt. En dat zal, maar na de kerstdagen heb ik daar dus gewoon helemaal 0 zin meer in. Elk jaar weer. Misschien nu toch maar eens met die meute meegaan. We gaan het beleven! 

Heel veel zin in kerst!

Ik heb dus heel veel zin in kerst. Want ondanks alle C-perikelen blijft wel het feit: Het is kersttijd! We maken er gewoon iets gezelligs van. In huispak. Vooral dat! Heel veel huispak. Bank hangen en even lekker heel lui niets doen. HEER-LIJK! 

Wat zijn jullie plannen? 
Veel plezier met de kerstversiering in ieder geval!

Denken in oplossingen. Vorige week vrijdag kon ik 2 dingen doen. Want als mens hebben we altijd een keuze. Links of rechtsaf. Voor of achteruit. Mopperen of niet mopperen. 

Eerlijk toegegeven, eerst koos ik even voor mopperen. Een minuutje of 10. Natuurlijk heeft de koelkast deur in mijn kantoor een licht ‘tikkie’ van mij ontvangen toen ik op 12 november jl. hoorde dat de boel weer deels op slot ging. Want ja, er ging wederom een hoop werk verloren wat het brood op de plank moest zijn. En die koelkast…ja, daar stond ik toevallig naast. Die was even de klos. Arme koelkast. Maar het kost keer op keer energie. Heel veel energie. Bij mensen om mij heen merk ik het ook, net als bij mijzelf, dat dat steeds moeilijker wordt. Die energie weer vinden. 

Denken in oplossingen

Maar ik besloot mezelf te herpakken. Omdenken. Denken in oplossingen. We doen immers niet anders. Kijken naar de mooie dingen. Blijf kijken naar de mooie dingen. Want elk nadeel heeft zijn voordeel, zo ook deze. Het is echt waar. En ik snap het, want soms hebben we er gewoon even geen zin in om optimistisch te zijn. Soms willen we gewoon even zeiken. Dat mag. Zolang het oplucht voor je en je het voor jezelf maar afsluit met een lach. Herpakken. Want er mag nog genoeg. Er ís nog genoeg. En dat merken mijn klanten en opdrachtgevers ook. 

Het plan omgooien

De afgelopen maand ben ik met een aantal bruidsparen, locaties en event planners om tafel gegaan voor de boekingen die deze maand nog staan, en dus met de maatregelen van vandaag te maken hebben: tot 17:00 uur open. Want nu na ruim anderhalf jaar hiermee te maken te hebben merk ik dat mensen niet meer willen verplaatsen. Ze zijn het zat. Het is of nu, of niet meer. En iedereen gaat toch voor het nu. Het is een dingetje. Maar het is mooi om te zien hoe we allemaal met dat ‘dingetje’ om kunnen gaan.

En het gaat niet om de ‘feesten’ het ‘zuipen’ of alles wat daarbij komt kijken. Mensen hebben behoefte aan samen zijn. Even met elkaar praten. Andere praat. Eruit zijn. Even weg. Iets anders. Mooie dingen. En dat snap ik. Dus alle mogelijkheden besproken en hoe tof is het dat je dan samen met elkaar de leukste oplossingen vind. Denken in oplossingen: Diners worden omgezet naar brunches en high tea’s of high wines. Gezellig met elkaar aan tafel, op afstand. En toch livemuziek! 

Ceremonies die ’s ochtends beginnen, gevolgd door een prachtige overheerlijke lunch en receptie. Wederom op afstand en met alle benodigde maatregelen. Weliswaar in veel kleinere groepen dan eerst gepland stond. Maar het kan! Het heeft ook wel iets. Zo heb ik daar het afgelopen jaar meerdere optredens van meegemaakt. Het maakt het persoonlijker, intiemer. Misschien juist wel extra bijzonder. 

Nieuwe ideeën

Dit alles heeft mij ook weer doen nadenken over andere ideeën en mogelijkheden waar ik mee aan de slag ga. En dat GEEFT dus weer energie. En daar ben ik blij om. 

Natuurlijk hoop ik ook dat ik morgen wakker wordt met het nieuws dat alles is opgelost, dat alles weer mag, dat alles weer kan. Dat de mensen beter zijn, dat het zorgpersoneel lekker met hun pootjes omhoog thuis aan het uitrusten is omdat in de ziekenhuizen helemaal niks nada aan patiënten liggen, dat operaties niet hoeven worden uitgesteld, dat de thuiszorg hun reguliere zorg kan bieden, dat de eenzame en depressieve mensen weer blij en gelukkig zijn, horeca zijn deuren weer mag openen tot weet ik veel hoe laat, dat alle winkels en beauty centra en alle andere branches die hiermee te maken hebben ‘gewoon’ hun werk kunnen doen, dat er geen ruzies zijn, dat er geen tweedeling tussen de mensen bestaat door dit gekke virus….natuurlijk hoop ik dat.

Wat zou dat mooi zijn. Maar voorlopig is het er allemaal wel. Als dit is wat het is, dan is dit wat het is. Punt. Het maakte me moe. Veel te moe, al die zorgen en vraagtekens, al die tientallen analyses en theorieën van iedereen om me heen. Mezelf incluis. Maar vanaf nu blijf ik kijken naar de goede dingen die ik hieruit kan halen. Waar ik van kan leren. Wat ik en wij om kunnen zetten naar iets moois. 

Muziek is mooi. Het is helend. Het brengt herinneringen. Mooie herinneringen voor velen. Je wordt er blij van. Het kan je zelfs rustig maken. Ontspanning geven. 

Music is life. En zonder muziek, een stuk saaier. Dus daar ga ik lekker mee bezig. Muziek, mensen blij maken. De liefde vieren op mooie momenten in december. Genieten van het mooie werk wat ik mag doen en eigenlijk nooit werk noem. Het is volledige liefde voor het vak. 

Dus de weken die 2021 nog te bieden heeft, laten we die sfeervol afsluiten. Met de dingen die wél kunnen. 

Blijf positief! En dan het goeie positief, niet die andere 😉 

Doe je met me mee? 
Vertel eens, wat ga jij doen in deze laatste weken van december?

Liefs.