Zenuwen en onzekerheid
Er wordt wel vaker aan mij gevraagd, vooral door mijn leerlingen en mijn naasten: ‘Ben jij nooit zenuwen en onzekerheid voor of tijdens een optreden?’ Nee, niet echt meer. Wel gezonde zenuwen. Als ik iets volkomen nieuws ga doen, uit mijn comfort zone moet stappen. Maar dat is meer zenuwen van ‘ik heb er zo’n zin in!’
Zenuwen en onzekerheid
Het is soms de onzekerheid wat nog wel eens voorbij komt als ik heel eerlijk mag zijn. Eerder irritatie factortje van mezelf vind ik. Want na deze afgelopen twee jaar heb ik dat kennelijk nog steeds niet afgeleerd terwijl ik het zou kunnen missen als kiespijn. Iets van vroeger. Toen ik met mijn vriendin in de kroeg was en we in het toilet stonden, onze handen te wassen. Op dat moment liep een ander meisje het toilet uit en racete meteen naar buiten zonder handen te wassen. Niet fris overigens, en ook niet zonder gevolgen.
Gehaaste spoed
Is zelden goed en dat bleek ook toen, want ze vertrok het toilet met een bult wc-papier wat aan haar broek was blijven hangen. We riepen haar, maar tevergeefs. Ze verdween, samen met een sliert gebruikt toilet papier aan haar broek, de menigte in.
Sindsdien dubbelchecken mijn vriendin en ik dat dus altijd na een toilet bezoek; “Hangt er geen pleepapier aan m’n reet?” Check check dubbelcheck in de spiegel ladies! Want het is best ‘lullig’ als je dat overkomt. Nou en om dus op die vraag hierboven terug te komen; daar kan ik nog wel eens onzeker over zijn, wat ik dus níet gemist heb de laatste 2 jaar.
Screenende vrouwen
Want breek me de bek niet open over vrouwen. Ik weet er alles van, ben er zelf eentje. Vrouwen ‘screenen’. Gaat vanzelf. True leadies! It’ true! Is een natuurlijk aangelegd dingetje van en tussen de vrouwen wat wij niet eens altijd door hebben. Wij wezens screenen niet altijd met een slecht oog hoor. Kan ook positief zijn hè. It’s gewoon what we do. Maar positief of negatief, het screenen gaat vaak wel onbewust met een strenge blik. En daar komt dus dat onzekere dingetje om de hoek kijken. Want daar kan een mens als ik dus wel zenuwachtig van worden.
Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten. Ik hoor het je denken. Maar ik kan je zeggen dat ik dus niet zo snel nadelig denk als ik mezelf betrap op screenen. Tuurlijk is het heerlijk op een terras mensen kijken en vraag ik me ook wel eens af hoe iemand die combi aan heeft kunnen trekken. Toegegeven. Zal ook ongetwijfeld vice versa werken. Maar ALS ik screen is het veelal omdat ik dan wil weten waar die leuke outfit vandaan komt. Alle andere keren sta ik meestal dromend om me heen te staren met liedjes in gedachten.
Groep 6 trauma
Zenuwen en onzekerheid, wat houd het toch allemaal in? Vanaf het podium gezien heb ik met behoorlijk wat blikken vanuit het publiek te maken. Mensen die met elkaar staan te praten, verliefde blikken die ik opvang tussen twee mensen (ja, we zien alles vanaf dat podium), mensen die met een luisterend oor naar ons staan te kijken, blije hossende en dansende gasten op de dansvloer, en daar dus tussenin de screenende dames, die ons van top tot teen helemaal in hun opnemen.
En elke keer weer betrap ik mezelf erop dat ik mij nog altijd op kan laten jutten als ik dat laatste naar mij toe zie gebeuren. Dan probeer ik toch altijd even onopgemerkt te checken of mijn gulp wel dicht is, of dat ik geen pleepapier aan mijn broek heb hangen. Dat reist nog altijd me mee. Of dat mijn rok aan de achterkant in mijn panty is blijven hangen. Dat is dan weer een Groep 6 trauma van vroeger, zie daar maar eens overheen te komen als je kei-verliefd bent op die ene jongen in de klas en hij ziet je onderbroek!
Positieve kant
Afgelopen week was het ook weer zover. Een bult screenende vrouwen naar het podium die de blikken lieten glijden over mijn haar, jasje, jurkje, schoenen en waarschijnlijk werd ook de dikte van mijn panty besproken. Ik kijk er altijd van weg want het hoeft niet allemaal zo te zijn en houd in gedachten dat ik het ook een positieve screening kan zijn. Na afloop kwamen ze naar me toe, bleek dat ze wilden weten waar ik mijn jurkje vandaan had, want die vonden ze zo tof. Dus….niet altijd van het slechtste uitgaan. Maar toch doen veel mensen, mezelf incluis dus, in onzekerheid sneller. Dat is makkelijker of zo???
Manlief Bas, ook muzikant, heeft dit soort situaties van mij wel eens aangehoord, rolt dan met zijn ogen en roept; ‘jemig…wat zijn jullie vrouwen toch vreemde wezens! Wat doen jullie elkaar toch allemaal aan!’ Ja, is wel een beetje zo. Of ik dit nou op het podium mee maak, of alle moeders op het schoolplein, uitgaan, wandelclub, sportschool of weet ik veel waar. En begrijp me niet verkeerd he, ik zet niet dat ALLE vrouwen zo zijn. Absoluut niet. Gelukkig niet zeg, stel je voor. Dat wordt dan een lang optreden. Enneh…kerels kunnen er ook wat van hè!
Hema fuik of string?
Alhoewel ik durf te wedden dat die zich niet zo druk maken om de outfit ansich en hoe dik de panty is die wij als vrouw dragen. Afgaande op de keren dat ik naderhand door een man benaderd ben met een dergelijke vraag zal het ongeveer gaan om: ‘Zeg nou ‘ns eerlijk, draag je nou een Hema fuik onder je jurkje of een string?’
Dáár kan ik mij niet druk om maken, want in dat geval is dat voor mij een weet, en voor hun een vraag… 😉