75 jaar vrijheid
75 jaar geleden viel het doek voor een afgrijselijke periode wat maar liefst zes jaar moest duren. Het heeft onbegrijpelijk en ontelbaar veel mensenlevens moeten kosten. Een tijdperk waar ik met mijn 39 lentes [gelukkig] totaal geen weet van heb gehad. Maar wel, en dat geldt voor de meesten van ons, opa’s en oma’s hebben gehad die als kindje of tiener hebben weten te overleven tijdens WOII. Hun verhalen, duizenden verhalen van anderen, musea, boeken, foto’s, en honderden films en documentaires zorgden ervoor dat wij deze geschiedenis ook meekregen in onze opvoeding.

Tot op de dag van vandaag worden wij eraan herinnert. En dat is goed. Zo hoort het. En zo zullen wij dit weer mee geven aan onze kinderen. Want de geschiedenis heeft de toekomst, ons heden mogelijk gemaakt. Het heeft ons bestaan mogelijk gemaakt. En dat maakt de situatie van vandaag, waar we dit jaar voor het eerst in 75 jaar weer te maken hebben met beperkingen in onze vrijheid, maatregelen en “binnen blijven”, zo enorm dubbel. Want Corona kwam om de hoek kijken, en zij “verklootte alles” hoor ik velen zeggen. Zelf heb ik het ook geroepen beken ik eerlijk.
Of ….valt het eigenlijk wel mee?

Corona
We voelen ons “opgesloten”. Maar we zitten niet in oorlog [althans, niet hier in Nederland of vele andere landen op de wereld]. We leven niet in doodsangsten om neergeschoten te worden, we worden niet naar de meest ondenkbare plekken gebracht, niet wetende of we er ooit weer uit komen. Verplicht moeten schuilen ZONDER ook maar enig contact met de buitenwereld en niet wetende of je familie nog leeft. Nee, wij zijn van alle gemakken voorzien; smartphones, televisies, streaming services voor oneindig veel films en muziek, digitale boeken, video bellen met elkaar, luieren op de bank, in huis bezig gaan, genieten van de kinderen…. De spelcomputer generatie. Waar bijna alles met een knip in de vingers bereikbaar is of verzorgd wordt. Iets wat toen der tijd allesbehalve vanzelfsprekend was.

2020 geannuleerd
Dit jaar is zo goed als geannuleerd. Daar balen we van. Geen feestjes. Geen evenementen. Maar alles voor het goede doel. En als wij ons netjes aan de regels houden, duurt dit hopelijk geen zes jaar. Dit had het jaar moeten zijn voor heel veel jubilea. Zo ook 75 jaar vrijheid.

Een stapje terug
2020 is voor ons “samen zijn”. Even terug met beide benen op de grond. Terug naar de basics. Laten we hopen dat we in 2021 kunnen starten met frisse moed. Goede gezondheid en allemaal een opgeruimd hoofd. Want dat, lieve mensen, is toch wel een bewezen gegeven; dat we op deze wereld wel hysterisch druk waren de afgelopen jaren. We moesten alles. We wilden alles, en het liefst gisteren. Weinig “echt” tijd meer voor elkaar, alleen via app gesprekken op de telefoon. Een stapje terug was duidelijk noodzakelijk, want we liepen onszelf en onze dierbaren voorbij.

Maar dat het dan op déze manier moet gebeuren is natuurlijk wel ronduit bizar. Vreselijk voor zij die getroffen worden. Voor de familieleden die hun dierbaren nu voor altijd moeten missen door dit stomme, stomme virus. Voor hen is het verschrikkelijk, ondenkbaar en ongekend gemeen.

Samen
En ja… ook ik ben het zat en vind het mooi geweest, allang al! Maar wetende waar wij anno nu in leven, in alle comfort en mogelijkheden, wat wij te danken hebben aan zij die zich destijds voor ons hebben opgeofferd, relativeert ENORM!

Voor ons, voor jou, wij, die nu in gezondheid leven en evengoed nog zo goed als alles kunnen doen… wij hebben niets te klagen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, ik ook, samen met jou. Zonder werk of minder werk = geen of minder inkomsten. We zijn allemaal afhankelijk van de overheid; krijg ik mijn uitkering?, mag ik mijn toko weer open gooien?, mag ik mijn vrienden weer opzoeken?, mag ik?, mag ik?, mag ik? Als jonge honden staan we te popelen om weer naar buiten te mogen. Om te racen en te razen. De batterij is opgeladen. We willen weer, we kunnen weer, maar … “effe wachten nog”. De wereld moet eerst nog “eventjes gerepareerd worden”. Dus wachten we.
Wij… allemaal… hetzelfde schuitje.

Je zal hier 80 jaar geleden in hebben gezeten.
Je zal nu maar in een oorlogsgebied wonen.

Liefs, x