Een platenspeler van vouwblaadjes…op een oude Pamper doos.

Herinneringen
Ken je die momentjes, dat je tijdens de drukte, de hectiek wel eens weg mijmert en afdwaalt in gedachten? Eventjes ergens anders heen?Herkenbaar? Soms denk je terug aan iets, een herinnering. Je dwaalt af in gedachten terug naar dat ene moment, en spontaan ruik je daar meteen de geur bij van toen. Je bent even niet meer hier. 

Als het chaotisch is om me heen, dwaal ik vaak af naar oude herinneringen. Het gaat vanzelf. Blijkbaar vind ik daar dan de rust in ofzo. Geen idee. Ieder heeft zijn eigen manier daarin. De laatste twee weken merk ik dat dat weer vaker gebeurt. Lockdown moe en focus die steeds meer verdwijnt [lees: gewoon echt he-le-maal nergens te vinden], omdat de onregelmatigheid met de dag steeds meer de overhand neemt. De structuur die we weer een béétje hadden opgebouwd heeft tante Corona opnieuw helemaal ingepikt.

Zodra het dan heel eventjes stil is in huis, een rust momentje [en dat duurt nooit te lang natuurlijk…. een paar seconden maar tot hooguit 5 minuten, want stel je voor dat je teveel rust krijgt…duh], dwaal ik vaak af in gedachten. Terug naar een plek waar ik als kind graag was. 

Pamperdoos
Thuis in mijn geboortehuis. Ik was een jaar of…5…6 waar ik rondliep met een lege pamper doos die ik had gevonden. Ken je ze nog? Die grote hoge dozen. En ik had daar dan de groene van. Ik zag de platenspeler van papa en mama in in de woonkamer staan. Keek er nog even goed naar en toen sleepte ik de doos mee naar boven. En zo begon ik vanuit het niets altijd een nieuw avontuur in mijn eigen wereldje. Van het spelen met een pop, begon ik ineens aan een nieuw bouwwerk.

De pamperdoos eenmaal naar boven weten te krijgen zette ik hem ondersteboven neer op mijn kamertje. Een lief slaapkamertje, die ik samen met mijn zusje deelde. 

Ik pakte een schaar en wat gekleurde vouwblaadjes. Op mijn manier knipte ik er een platenspeler uit. Een rondje wat dat grote rubberen ding moest voorstellen waar je de plaat altijd op legt, een rechthoek voor de arm met de naald, en wat kleine vierkantjes als aan- en uit knopjes. 

Ik had alles op de doos geplakt. En zelfs van vouwblaadjes wat pootjes gemaakt. Zodat het nog meer écht leek. Zodat hij echt hoog stond en op zichzelf. Mijn eigen platenspeler van vouwblaadjes.

Uiteraard stortte mijn creatie compleet in toen ik mijn lp van de Dolly Dots erop lag. Maar dat maakte niet uit. Het was míjn platenspeler, zelf helemaal in elkaar gefikst. In mijn fantasie zette ik de plaat aan en speelde hij echt. Ik hoorde alle liedjes van mijn idolen op de plaat en zong met ze mee. Dat mijn platenspeler van vouwblaadjes over nul komma nada aan electriciteit, stroomvoorziening, snoertjes en what so ever beschikte, en daarom in het “eggie” geen geluid gaf…, dat hoorde ik niet. In mijn wereldje stond hij aan, EN HOE! Hij draaide als een tierelier en ik was zo blij als een klein kind…nou ja… dat dus. Een blij klein kind.

Dansen en zingen met de Dolly Dots. We waren druk bezig met een concert voor duizenden mensen. En ze pasten allemaal in dat ene slaapkamertje van mij, da’s toch best cool vind je niet?

De realiteit onderbrak mijn fantasie concert; Mama riep. Ik moest even mijn jasje aan doen, want we gingen naar de winkel voor wat boodschapjes. En dat vond ik ook altijd gezellig. Dus zo volgde ik en gingen we eventjes buiten op stap. Ik weet nog dat we lopend waren. 

Platenspeler
Toen ik terugkwam liep ik meteen vanuit de gang door de trap op om verder te gaan waar ik gebleven was; meezingen met mijn dames van the Dolly Dots. Het publiek en alle zes de meiden van de Dolly Dots [Angela, Patty, Ria, Angela, Esther en Anita] wachtten op mij tot ik terug was van de boodschappen. 

Maar…eenmaal boven mijn kamertje binnengelopen was er iets magisch gebeurt. Mijn oogjes wisten niet wat ze zagen. Hoe kon dit nou toch? 

Mijn van vouwblaadjes gemaakte platenspeler op pamperdoos…. was tijdens mijn afwezigheid ingeruild voor… EEN ECHTE PLATENSPELER!!!!! Hoe dan??? (Het moderne jonge kind anno 2021 zou zeggen: Whatttt???? Oh my gosh!!!)

Oh wauw! Hoe geweldig! Een platenspeler die het gewoon echt doet! Hij deed het echt! In een koffertje! Mijn eigen “met bloed, zweet en tranen gemaakte vouwblaadjes creatie” was spontaan uit mijn gedachten verdwenen, ik vroeg mij niet eens af waar dat was gebleven. Alleen nog maar oog voor dit mooie pronkstuk. Waar komt deze vandaan en wat doet hij hier op dit kamertje???

Het bleek de oude platenspeler van mijn vader te zijn. Kennelijk hadden mijn ouders mijn knutselwerk opgemerkt en hebben ze mij verrast met het echte werk. Mijn vader had zijn platenspelertje neergezet na het zien van mijn vouwblaadjes kunstwerk. 

Het was zijn eigen eerste “pick-uppie” waar hij talloze liedjes op heeft geluisterd die hij zichzelf leerde drummen. Een platenspeler die zijn dienst dus al heel wat jaartjes had bewezen. En die mocht ik gewoon hebben.

Super super zuinig was ik erop. En zo trots en blij mee. Nu konden mijn echte optredens met de dames van de Dolly Dots beginnen. Ik heb wat afgedanst. Andere LP’s volgden natuurlijk. De jaren verstreken. En zo belandde hij van mijn slaapkamer uiteindelijk naar de zolder. Want toen moest er plaatsgemaakt worden voor de moderne techniek: de cassette recorder, en gevolgd door de cd speler.

Maar vooralsnog stond hij netjes opgeborgen in ons huis.  

Tot mijn broertje en zusje de pick-up jaren later in handen kregen en hem voor mijn eigen ogen kapot trokken. 

~ einde verhaal ~ 

De platenspeler op de foto hierboven is de bewuste platenspeler in dit verhaal. Mijn vader heeft hem nog steeds. Hij is ook nog steeds kapot maar hij gaat toch eens kijken of iemand hem kan repareren. 

Ik heb hem gezegd naar wie hij de rekening kan toesturen ;-). 

Werkend of niet werkend. Sommige dingen doe je gewoon nooit meer weg. Zeker niet zo’n muzikaal maatje die je zover op weg heeft geholpen. Een platenspeler om nooit meer te vergeten.

Anyway, weer een stukje van vroegah wat ik graag met jullie wilde delen.

Meer foto’s zien? Check hier mijn instagram of klik hier om de media op deze site te bekijken.

Untill next time!
~X~ Melissa